Sálmabók

1 Nú fagnar þú, fátæka hjarta, já, fagna í Guði, mín önd, og lauga þig ljósinu bjarta frá lífsins og friðarins strönd. Nú hverfur allt myrkur úr huga því hvað má þig lama og buga ef áttu Guðs hjarta og hönd? 2 Hann gefur í gæsku og mildi, - þín gjöld eru minni en smá - í Kristi hann vitja þín vildi og vekja þig, fallandi strá. Hvað megnar að særa og saka fyrst sjálfur þinn Drottinn vill taka þinn vanda og vera þér hjá? 3 Sé himinn Guðs opinn þér yfir svo auglit hans móti þér skín í líkn sem að eilífu lifir og laðar og kallar til sín, þá býr þér í barmi sá friður sem blessar þig, auðgar og styður í köllun og þraut sem er þín. 4 Sem fuglinn er hrekkur á flótta og fatast um stefnu og mið en flögrar í fáti og ótta og fær ekki hæli né grið, svo hrakin í voða af vegi og vonlaus er sál þín ef eigi hún finnur sinn Guð og hans frið. 5 En eigir þú frið hans og frelsi, þá færðu nýtt hjarta og mátt. Þá ógnar ei hel eða helsi né hillir neitt flekkað og smátt en glaður þitt líf viltu gefa, þú gefur þá fagnandi sefa þig sjálfan og allt sem þú átt. 6 Minn Jesús, þinn frið vil ég finna, þinn fögnuð og líf sem ei dvín, með þér vil ég vaka og vinna og vitna um stórmerki þín. En trú mín er blaktandi blossi, þín brást ei, hún sigraði' á krossi. Ó, trú þú og vak vegna mín.

T Einar M. Billing 1922 – Sigurbjörn Einarsson – Sb. 1972

Nu gläd dig, min ande, i Herran

L Þýskt lag frá 16. öld – Sænsk kóralbók 1697 – Vb. 1976

Vi kristna bör tro och besinna / Nu gläd dig, min ande, i Herran

Eldra númer 360

Eldra númer útskýring T+L