Sálmabók

1 Ég kveiki' á kertum mínum við krossins helga tré. Í öllum sálmum sínum hinn seki beygir kné. Ég villtist oft af vegi. Ég vakti oft og bað. Nú hallar helgum degi á Hausaskeljastað. 2 Í gegnum móðu' og mistur ég mikil undur sé. Ég sé þig koma, Kristur, með krossins þunga tré. Af enni daggir drjúpa en dýrð úr augum skín. Á klettinn vil ég krjúpa og kyssa sporin þín. 3 Þín braut er þyrnum þakin, hver þyrnir falskur koss. Ég sé þig negldan nakinn sem níðing upp á kross. Ég sé þig hæddan hanga á Hausaskeljastað. Þann lausnardaginn langa var líf þitt fullkomnað. 4 Ég bíð uns birtir yfir og bjarminn roðar tind. Hvert barn, hvert ljóð sem lifir skal lúta krossins mynd. Hann var og verður kysstur. Hann vermir kalda sál. Þitt líf og kvalir, Kristur, er krossins þögla mál. 5 Þú ert hinn góði gestur og Guð á meðal vor, og sá er bróðir bestur sem blessar öll þín spor og hvorki silfri safnar né sverð í höndum ber en öllu illu hafnar og aðeins fylgir þér. 6 Þú einn vilt alla styðja og öllum sýna tryggð. Þú einn vilt alla biðja og öllum kenna dyggð. Þú einn vilt alla hvíla og öllum veita lið. Þú einn vilt öllum skýla og öllum gefa frið. 7 Að kofa´ og konungshöllum þú kemur einn á ferð. Þú grætur yfir öllum og allra syndir berð. Þú veist er veikir kalla á vin að leiða sig. Þú sérð og elskar alla þó allir svíki þig. 8 Ég fell að fótum þínum og faðma lífsins tré. Með innri augum mínum ég undur mikil sé. Þú stýrir vorsins veldi og verndar hverja rós. Frá þínum ástareldi fá allir heimar ljós.

T Davíð Stefánsson frá Fagraskógi, 1924 – Vb. 1933

Á föstudaginn langa

L Guðrún Böðvarsdóttir um 1925 – Vb. 1946

Eldra númer 143b

Eldra númer útskýring T+L